Zioła, laboranci i europejska marka
Miłków wraz z Karpaczem (Karpacz należał do parafii Miłkowskiej) w wieku XVII i XVIII stanowił największe skupisko karkonoskich laborantów. Byli to zbieracze ziół, zielarze a także twórcy receptur i terapii opartych na ziołach. To laboranci tworzyli destylaty, wyciągi, esencje i olejki, mieszali je w odpowiednich proporcjach, ustalali dawki i sposoby leczenia schorzeń. Po trosze to dzisiejsi farmaceuci, po trosze chemicy analitycy, po trosze lekarze. Cóż, nie brak też było w tej profesji osobników, którzy nie gardzili oszustwem i szarlatanerią. Nie mniej, specyfiki z Karkonoszy w dawnych czasach były szeroko znane w niemalże całej Europie. Praktycznie na każdym XVIII- wiecznym jarmarku od terenów Polski aż po Anglię kupić można było specyfiki tu wytwarzane. Miłkowską pamiątką tychże czasów pozostały ciekawe barokowe nagrobne płyty epitafijne laborantów na zewnętrznych ścianach kościoła pw. św. Jadwigi Śląskiej.
Epitafia laborantów na ścianie miłkowskiego kościoła
Miłkowskie zioła
To, że akurat w tych okolicach rozwinęło się osiemnastowieczne farmaceutyczne chałupnictwo na niespotykaną skalę należy przypisać w dużej mierze bogactwu występowania różnorodnych roślin, które znajdowały zastosowanie przy sporządzaniu leczniczych specyfików. Także dziś, w najbliższych okolicach Miłkowa znajdziemy na łąkach, w lasach i na leśnych polanach wiele ziół. Są one nie tylko piękne, ale i znajdują one zastosowanie także we współczesnej medycynie – leczą i zapobiegają. Poniżej kilka przykładów.
Tojeść pospolita chętnie obrasta miłkowskie opłotki. Wykazuje działanie moczopędnie, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze.
Konwalia majowa na skraju lasów miłkowskich. Związki zawarte w tej roślinie stosowane są w zaburzeniach pracy serca na tle nerwowym, w schorzeniach reumatycznych oraz u osób, u których występują problemy z pamięcią, koncentracją, zawroty głowy i skłonność do omdleń. Roślina jest groźna, trująca w nieodpowiednich, większych dawkach!
Naparstnica na tle wież miłkowskich kościołów. Specyfik z tej rośliny działa głównie na układ krążenia, serce. Jest toksyczna, groźna w większych dawkach!
Podbiał pospolity nad miłkowskimi stawami. Wyciągi z podbiału osłabiają działanie drobnoustrojów, przy infekcjach gardła działa on wykrztuśnie i osłaniająco.
Oregano, (Lebiodka pospolita) – łąki miłkowskie. Oregano to doskonały środek na szerokie spektrum drobnoustrojów chorobotwórczych
Tymianek (Macierzanka zwyczajna) – miłkowskie łąki. Działa antybakteryjnie, przeciwgrzybiczo, wykrztuśnie, poprawia trawienie.
Kozłek lekarski na miłkowskiej łące. Stosowany w stanach napięcia nerwowego, depresji oraz trudnościach w zasypianiu.
Wierzbówka Kiprzyca na miłkowskiej łące. Roślina ta posiada właściwości ściągające oraz uśmierzające. Stosowana przy przeroście prostaty, także przy zapalenia okrężnicy oraz w leczeniu jelita wrażliwego.
Bluszczyk kurdybanek często spotykany przy ścieżkach i polnych drogach wokół Miłkowa. Stosowany był przy niestrawności i zaparciach, w chorobach nerek, a także w leczeniu astmy, zapalenia oskrzeli.
Dziurawiec zwyczajny kwitnący masowo na okolicznych łąkach stosowany bywa na wiele dolegliwości. Ziele dziurawca stosowane jest jako środek łagodzący objawy depresji, bezsenności. Łagodzi także bolesne miesiączki, pomaga w zaburzeniach trawienia i w chorobach wątroby.
Dziewięćsił bezłodygowy kwitnący na odsłoniętych polanach Grabowca i Czartowca. Roślina ta działa napotnie i moczopędnie, poprawia trawienie i redukuje problemy związane z wypróżnianiem się.
© Jeśli prezentowane fotografie lub tekst chcą Państwo wykorzystać proszę o kontakt. Zdjęcia i tekst chronione są prawem autorskim. Krzysztof Romańczukiewicz
Więcej o miłkowskich ziołach – podczas pokazów multimedialnych, praktycznych wycieczek po okolicy – tel. 601787056